(درد اشتیاق)

آیدگلی کز مقـــــدمش هـــر گوشـــه گلباران شود

وز شــــوق دیدار رخش اشــــکم چنــان باران شود

بـا نـام او گــــــیرد جهـــان رنگ صـــــفا و روشــنی

چـــون از فــروغ روی او خورشــــید دل تـابــان شود

گـــرچه ز هجـــرانش کنـــون بر چهـره دارم گرد غم

آخر شبی با وصــل او این چهــــــره ام خندان شود

در ســــینه ام از فرقتــــش دارم چو درد اشــــتیاق

دردی که دارم از غمـــــــش با بوی او درمــان شود

در انتـــــــظارش دائمـــــــاً چشـــــمم بود در راه او

خوانم دعـــا هــر روز و شب تا غیـبتش پـایان شود

یارب ظهـــــــــور حجتت بر عاشــــــقان بنمــا عیان

تا که ز لطف مقـــــــدمش کار همه آســـــان شود

ای منجـــی کل بشـــــر از پــرده ات بیـــرون بیــــا

تا با حضورت این جهان همچون (رها) شادان شود